Modelbouw

Modelbouwgroep

Museum Noordwijk beschikt over verschillende schaalmodellen van vissersboten, met name van bomschuiten en zeilloggers, maar ook van bijvoorbeeld de huizen, winkels en van de Kapel in de Hoofdstraat in Noordwijk aan Zee. Ze zijn van de hand van de modelbouwgroep van Genootschap Oud Noordwijk. Al bijna vanaf de start van het museum komen een aantal enthousiaste leden regelmatig bij elkaar op de zolder in het pand van Streekmuseum Veldzicht. Er wordt nu met zeven man gebouwd. De modelbouwgroep is opgericht door Ad Weelen die jarenlang deel uitmaakte van het bestuur. De club is gestart in 1978 met een grote bomschuit te bouwen voor het museum, gevolgd door de roeireddingboot. Tevens verricht men reparaties voor het museum.

De Bomschuit
Noordwijk aan Zee beschikte van circa midden 1400 tot 1929 over een eigen visservloot en enige scheepsmakerijen. Het in Noordwijk grootste en langst gebruikte scheepstype is de bomschuit. De bomschuit was een vrij plomp scheepstype (met een lengte-, breedteverhouding van 2:1) dat zo gevormd was dat het vanuit zee op het strand kon landen. Voor Noordwijk zeer bruikbaar omdat het geen zeehaven had. Het keer op keer kunnen ‘stranden’ van de bomschuiten zorgde er voor dat een bomschuit een relatief korte levensduur kende, ongeveer 13 jaar. De bomschuiten werden regelmatig opgelapt om ze in de vaart te houden. Als een schuit “op” was, werd alles wat er los en vast aan zat per opbod verkocht. Thans is er in Noordwijk één bestaande situatie bekend van scheepshout dat in een nog bestaand gebouw is verwerkt. Het betreft een laddertrap en plankenbrug over de dekbalken van een viertal dekbalkjukken op de zolder van de zeventiende-eeuwse kerk in Noordwijk aan Zee. Deze zijn in november 2006 door BAAC gedocumenteerd.

De Zeillogger
De logger was een zeevissersvaartuig dat in 1886 voor het eerst in Nederland werd geïntroduceerd en in gebruik werd gesteld voor de vleetvisserij op haring. Men was van mening dat de, toen voor de zeevisserij gebruikte, plompe bomschuit een te traag zeilschip was. Ze was voor de plaatselijke vleetvisserij, die sterk in opkomst was, niet goed bruikbaar. Het is een ranker, en dus sneller, vissersvaartuig gebouwd naar een Frans scheepsmodel dat daar ‘lougre’ werd genoemd. In Nederland werd het geïntroduceerde vaartuig al spoedig aangeduid als logger. Het schip was expliciet bestemd voor de Noordzeevisserij op haring. Daarvoor waren speciale haringnetten in gebruik.
De NW 1 is een zeillogger. De naam is De Johanna Jacoba.
Vervaardiger van de boot is A. Weelen. De doorsnede van deze zeillogger is ook vervaardigd door A. Weelen.